เราต่างเป็นมนุษย์ผู้มีตำหนิ

มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่เราจะรู้สึกว่าเราไม่เก่ง เราไม่สวย เราไม่งาม เรามีตำหนิ และไม่สมบูรณ์แบบเหมือนใคร เพราะเรามักจะโฟกัสที่ตัวเองก่อนอยู่แล้ว

แต่อย่าลืมว่า ความไม่สมบูรณ์ หรือการมีตำหนิเหล่านี้ก็ทำให้เราแตกต่าง ทำให้เราไม่เหมือนใคร และแม้ว่าจะมีใครบางคนที่คล้ายคลึงกับเราแค่ไหน แต่ก็ไม่มีใครที่จะเหมือนเราได้แบบ 100 เปอร์เซ็นต์

อย่าเอาภาพจำที่เราเห็นบนโลกออนไลน์มาตัดสินความสมบูรณ์พร้อมของความเป็นมนุษย์ เพราะโลกออนไลน์ก็เป็นเพียงยอดของภูเขาน้ำแข็งที่หลายคนเลือกที่จะแสดงออกมาเท่านั้น ทุกคนต่างมีข้อบกพร่อง วันเวลาที่เศร้าเสียใจ และห้วงอารมณ์ที่แตกสลายกันทั้งนั้น

การที่เราสามารถตระหนัก และยอมรับถึงความไม่สมบูรณ์แบบนั้นได้ มันจะทำให้เรารักและยอมรับตัวตนของเราได้มากขึ้น

แทนที่จะวิ่งตามหาความสมบูรณ์แบบที่ไม่มีอยู่จริง ลองหันมายอมรับว่าความไม่สมบูรณ์แบบเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นมนุษย์ ลองหันมาชื่นชมความงามในเส้นทางของตัวเอง ค้นหาตัวตน และเติบโตไปตามวันเวลา แถมที่สำคัญมันจะทำให้เรามีจิตใจที่เปิดกว้าง และยอมรับความผิดพลาดของมนุษย์คนอื่นๆ ได้มากขึ้นอีกต่างหาก

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งสำคัญคือการยอมรับในความเว้าแหว่ง และบกพร่องบางประการในตัวตนของเรา เราอาจจะไม่สวยงามตามที่มาตรฐานสังคมวางไว้ เราอาจจะไม่ได้ร่ำรวยมหาศาล หรือมีอำนาจบารมีที่ยิ่งใหญ่ แต่เราเป็นเรา เราต่างเป็นปัจเจกที่งดงาม สิ่งนั้นมีความหมาย และมีคุณค่ามากมายต่อโลกใบนี้

เราต่างมีตำหนิน่ะ ใช่ แต่รอยตำหนิก็ทำให้คุณไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนคุณเช่นกัน